عملکرد سنسور اکسیژن

به عبارتی‌طور که از نامش پیدا میباشد، سنسور اکسیژن خودرو یک سنسور بسیار ظریف میباشد که در صدر (و وسط) مسیر خروجی اگزوز قرار می گیرد و وظیفه آن اندازه‌گیری ظریف واحد سنجش اکسیژن باقی‌مانده در گازهای خروجی اگزوز میباشد که تحت عنوان نشانگر درستی همت پیشرانه و چگونگی مراحل احتراق بازی نقش می‌نماید.

لوازم یدکی لیفان

پیشرانه‌های احتراق داخلی بنزینی برای ارائه شایسته ترین تلاش با پیش بینی فاکتورهایی زیرا بالاترین قدرت و معدود‌ترین آلایندگی ممکن، مستلزم ارائه مخلوط احتراق هوا و سوخت (ضریب استوکیومتری/نسبت AFR) موازی با ۱۴.۷:۱ (۱۴.۷ واحد هوا به ۱ واحد سوخت) می باشند. در پیشرانه‌های انژکتوری سابق، همت بر این بود تا به یاری سنسورهای دیگر نظیر سنسور فشار منیفولد (MAP/سنسور مپ)، سنسور ترازو جریان عبوری هوا (MAF/سنسور مف) و سنسور روزنه گاز (TPS) این ضریب ایده‌آل استوکیومتری محافظت گردد البته بعداز بروز احتراق، هیچ ادله آنالیز در مسیر اگزوز وجود نداشت تا درستی ضریب ۱۴.۷:۱ را پذیرش یا این که رد نماید. در فیض سیستم‌های انژکتوری دیرین را به عنوان مدار گشوده یا این که Open Loop می‌شناختند.

با گسترش تکنولوژی و معرفی سنسور اکسیژن، این سنسور تحت عنوان یک ناظر در مسیر خروجی اگزوز قرار گرفت تا هرگونه تخطی از ضریب استوکیومتری ایده‌آل ۱۴.۷:۱ را تشخیص داده و به پیشرانه گزارش نماید. براین اساس که در شکل فراوانی واحد سنجش مولکول‌های اکسیژن در گازهای خروجی اگزوز، این ذهنیت برداشت می شود که ترازو پاشش سوخت بیشتر از حد ایده‌آل بوده و مقدار کافی از مولکول‌های بنزین احتراق نکرده‌اند و به همین استدلال درصد اکسیژن خروجی اگزوز بیشتر از حد مجاز و علامت دهنده نپخته سوزی پیشرانه میباشد.