با وجود ظواهر خرد، ECU از اجزای بسیار متعددی تشکیلشده میباشد.
مهمترین اجزای تشکیلدهنده ECU عبارتند از:
مبدلهای آنالوگ به دیجیتال (A to D): این مبدلها، خروجیهای سنسورهایی نظیر سنسور اکسیژن را می خوانند. خروجی سنسور اکسیژن، اختلاف پتانسیل آنالوگی در بین 0 تا 1.1 ولت میباشد. ریزپردارنده این سیگنال آنالوگ را تبدیل به سیگنال دیجیتال کرده که نتایج عمل یکی 10 بیتی خواهد بود.
خروجیهای دیجیتال High Level: در بخش اعظمی از خودروهای امروزی، ECU وظیفه ارسال امر جرقهزنی، گشوده و بسته کردن مسیر تزریق سوخت و همینطور پرنور و بی صدا کردن حرفه خنککننده را بر ذمه داراست. همگی این امور مستلزم خروجیهای دیجیتال میباشد که بایستی بوسیله ECU آماده گردد.
مبدلهای دیجیتال به آنالوگ (D to A): گاهی جهت تحریک و در اختیار گرفتن برخی اجزای موتور نیاز به سیگنالهای آنالوگ میباشد. ازآنجاکه ریزپرازندهها بهشکل دیجیتالی میباشند، نیاز به مبدلهای D to A وجود داراست.
کاندیشنر سیگنال (Signal Conditioner): گاهی اوقات بر روی ورودیها و خروجیهای ECU می بایست تغییراتی جاری ساختن گیرد تا انطباق ما یحتاج با حالت سیستم را داشته باشد. بهتیتر نمونه مبدل A to D، خروجی سنسور اکسیژن را میخواند که ممکن میباشد پیکربندی آن بر روی 0 تا 5 ولت باشد در حالیکه خروجی سنسور اکسیژن میان 0 تا 1.1 ولت میباشد. کاندیشنرها مداراتی می باشند که جهت تهیه و تنظیم سطح سیگنال ورودی و خروجی بهفعالیت برده می شوند.
چیپهای ارتباطی: به عبارتیطور که از اسم آن معلوم میباشد، پیوندها فی مابین ورودیها و خروجیها از روش این چیپها برقرار میگردد. پروتکل ارتباطی در بین چیپها نیز به عبارتی سیستم CAN میباشد که پیشخیس به آن اشاره کردهایم.